Matthijs Röling (1943)
Winter
1976 | olieverf op doek | 87 × 77 cm
Met zijn gedroogde zonnebloem en menselijke schedel lijkt dit schilderij aanvankelijk te verwijzen naar de dood of naar verandering, en herinnert het aan het onvermijdelijke.
In het gedicht dat is opgeprikt beschrijft Matthijs Röling echter ook het verval van de kunst en de angst dat zijn realistische visie achterhaald is en het zal verliezen van de abstracte kunst. In Winter wordt het driekleurige veelvlak dat in de andere delen van de serie te zien is, vervangen door een bol waarin Röling zijn eigen reflectie heeft geschilderd.
Laat meer zien
